Czasem się człowiek zamyśli i tak idzie i idzie brzegiem rzeki... i nie zauważy nawet gdy jest już w innym mieście a potem zatoka oceanu atlantyckiego i już nie ma gdzie dalej iść... Albo trzeba wracać albo popływać. Tyle, że ja pływać nie umiem... Rio Nervión albo jak kto woli Ría de Bilbao bo przez Bilbao centralnie przepływa. To taka arteria miasta. Chociaż właściwie to bardziej chyba jakaś pępowina jest a nie arteria bo łączy z Bilbao kilka innych miast i płynie sobie aż do oceanu. Skąd nazwa rzeki? Jedni ją wywodzą od Peña Nervin a inni od cesarza rzymskiego Nerwy. Może faktycznie nazywać ją rzeką Bilbao i po problemie ...

Ojej…. Ale tu ładnie… W sumie nie dziwi, że od miliona lat na terenie Burgos życie się działo… Byli tu Celtyberowie, Rzymianie, Arabowie, plemiona Germańskie i Wizygockie… W dzisiejszym Burgos najwięcej śladów pozostawił XV i XVI wiek. Na przykład oooolbrzymia katedra Marii Panny. Budowana znaaaacznie wcześniej ale najwięcej właśnie w XV wieku wykonano. To jedyny obiekt w Hiszpanii wpisany na listę UNESCO jako obiekt a nie zespół architektoniczny. To tutaj właśnie w trakcie modlitwy zamordowany został w 1869 roku gubernator Isidoro Gutiérrez de Castro y Cossio. Ach! W katedrze też pochowany jest, pochodzący z Burgos słynny Cyd Waleczny – kastylijski rycerz, którego czyny opiewano w pieśniach...

Pamiętam że dotarłam do Cáceres jakimś późnym popołudniem. Słońce delikatnie otulały promieniami rozgrzane upałem dnia mury miasta. Jeden z kościołów jest na wzniesieniu. Nie pamiętam który. Podeszłam do okalającego go murowanego ogrodzenia. Widok na miasto był cudowny. To jeszcze nie zachodzące słońce. To nawet nie była jeszcze złota godzina. W kolorach miasta czuć było nadchodzący przyjemnie chłodny wieczór. 

Jak w wielu miejscach w tym rejonie – metryczkę wyprowadzić można od prehistorii. Potem ślady rzymskie. W wiekach średnich raz muzułmanie a raz chrześcijanie miasto zajmowali. Ot, dzieje…

Myślenie o przeszłości to kotwica, która nie pozwala tej przeszłości odpłynąć, a nas blokuje przed tym by wypłynąć na szerokie wody i być otwartym na nowe cudowne podróże. Taki tekst gdzieś ostatnio przeczytałam. To prawda! Ale przekorna myśl pognała mi na plażę po której cudownie się spaceruje i miło się wspomina… Cullera – takie Hiszpańskie Hollywood ;) A właściwie odwrotnie bo napis na zboczu góry w Hiszpanii był chyba wcześniej! Nad miastem góruje zamek. Teoretycznie jest XIII wieczny, i wzniesiony na starsze arabskiej fortecy. W praktyce to bardziej rekonstrukcja, ale zachowane fragmenty historii - są...

Romańskich perełek w regionie Navarra – milion! Co dwa trzy kilometry jakiś kościół pielgrzymkowy z metryczką średniowieczną albo pustelnia albo klasztor... Santa María de Eunate (pierwotną nazwę można przetłumaczyć jako „dobre drzwi”) wybudowano na styku dwu dróg pielgrzymkowych do Santiago. Najpierw była tu pustelnia może też szpital dla pielgrzymów. W odnalezionych grobach, były też muszle jakubowe – więc to pochowani prawdopodobnie pielgrzymi którzy zmarli w drodze... Obecna świątynia jest na planie ośmioboku i otoczona arkadami z 33 kolumn...

Muzeum z jajami. Nie, nie! To żaden wulgaryzm ani figura retoryczna! Muzeum Salvadora Dali w Figueres jest par excellence z jajami. Cały budynek, wnętrze i plac przed, udekorowany jest mniejszymi i większymi jajkami. W swoim rodzinnym mieście, Dali założył muzeum w budynku starego teatru miejskiego. Muzeum godne pokręconego geniuszu artysty! W sumie to rodzaj mauzoleum, bo prochy twórcy umieszczone zostały pod granitową płytą we wnętrzu gmachu. Najsłynniejszych dzieł Salvadore tu nie ma ale te, które wypełniają wnętrza – wprowadzają w świat sennych iluzji, fantazji, wizji. To labirynt pokręconych myśli i wizualizacji Salvadora… Gdy się raz przekroczy próg – trudno z tego labiryntu wyjść, znacznie łatwiej jest się zagubić… A skąd te jajka? To jeden z częściej powtarzających się motywów w twórczości Dalego. Podobno zwykł mawiać ze „wykluł się z jajka” (I chyba trochę w to wierzę :) ). Najczęściej symbol ten wykorzystywał jako ...

Ostatnio kolega powiedział mi, że nie ma w Hiszpanii brzydkich miast. Choć zasadniczo lubię się kłócić – muszę mu przyznać rację (jak zwykle zresztą… :) !) Nie ma takiego pojęcia jak zbyt częste podróże w tamte rejony (celowo takiego sformułowania używam mając świadomość różnorodności i zarazem podobieństw np. Katalonii, Balearów, Galicji, Andaluzji, Aragonii itd. itp.). Generalnie jednak w Hiszpanii nie ma brzydkich miast!

Kilkakrotnie miałam okazję być w katalońskiej Gironie. To chyba jedno z cudowniejszych średniowiecznych miast Hiszpanii. Miasto założył Pompejusz ok 79 pne. W V wieku przeszło w ręce Wizygotów a potem Arabów. Karol Wielki podbił na chwilę miasto. Przez kilka dobrych wieków prężnie rozwijała się tutaj gmina żydowska. I właściwie każdy z tych okresów, każda z tych religii i kultur, odbiła na mieście swoje piętno, każda pozostawiła swój ślad.

Najważniejszą świątynią miasta jest Catedral de Santa María....

Guadalupe. Pierwsze skojarzenia to: Meksyk, Objawienia Maryjne, Juan Diego… A! i jeszcze Cejrowski!

To wszystko prawda, ale nie trzeba jechać za Wielką Wodę by odwiedzić Guadalupe. Wystarczy Hiszpania.

Guadalupe to niewielkie lecz urocze miasteczko. Właściwie największym budynkiem i atrakcją zarazem, jest XIV wieczny (z licznymi późniejszymi przebudowami) klasztor skrywający nie tylko cenną figurę ale i gigantyczną ilość bezcennych dzieł sztuki: małe szkice Goi, wielkie płótna Zurbarana, obrazy El Greco… Będąca celem pielgrzymek, znajdująca się w głównym ołtarzu kościoła, niewielka cedrowa figurka Madonny to jeden z wielu w świecie wizerunków Maryi, którego autorstwo przypisuje się św. Łukaszowi. Jak często bywa odnaleziona w cudowny sposób przez ubogiego pasterza, do dziś cieszy się niesłabnącym kultem – i właściwie to ...

Warowne zamczysko Javier którego historia sięga X wieku. Potężny i budzący respekt! W tym „domku” wychował się Franciszek Ksawery – późniejszy misjonarz i święty jezuita. Na obecną bryłę zamczyska nałożyły się kolejne przebudowy. Najbardziej leciwe części to Torre del Santo Cristo, donżon San Miguel, bastion i kaplica. Kaplica jest niewielka – jak to w zamkach, ale jest w niej zachowana unikatowa polichromia danse macabre. W absydzie natomiast przekornie (a może tylko pobłażliwe…) uśmiechający się z krzyża Jezus… Polichromowany krucyfiks z XV wieku. Faktycznie taka średniowieczna Mona Lisa w wersji sacrum :)...

Do Lloret de Mar przyjeżdżają głównie osoby kochające foczenie na plaży w dzień i drinki w ogródkach i klubach w nocy... Taki klimat... Ale jak to w Catalunya, w każdym najmniejszym miasteczku – pięknie jest. Historię miasto ma leciwą bo sięgającą ok. dwu tysięcy lat, ale zabytki trzeba wyłuskiwać z gąszcza klubów, kawiarni i sklepików z pamiątkami. Na przykład Castillo de Sant Joan – XI wieczny zamek dumnie wiszący nad brzegiem morza (nie mylić z Castell d’en Plaja – ten jest z początku XX wieku).  Najstarszym chyba zabytkiem sakralnym jest kościół Iglesia de Sant Romà (sam początek XVI wieku) – ale i tak przebudowany, że bardziej w pejzaż secesji się wpisuję (przynajmniej na zewnątrz). Do tego dołóżmy kilka pustelni eremickich, stanowiska i muzeum archeologiczne.
Ale te kluby! Raz wybrałam się na wieczór flamenco. Atrakcja turystyczna jakich milion w każdym zakątku świata. Nie spodziewałam się niczego z efektem wow... A tu... kolacja, sala, gwar... to jak zwykle. Ale tancerze.... Prima sort! Jeden – przypuszczam solista...