Józef Marecki, Lucyna Rotter, Jak czytać wizerunki świętych. Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych, wyd. 2 poprawione, Universitas, Kraków 2013, ss. 906.

wydanie 1, Universitas, Kraków 2009, ss. 849.

Publikacja jest leksykonem atrybutów świętych. Na każdym kroku spotykamy się z rzeźbami i zabytkami sztuki malarskiej, wyobrażających postacie biblijne, świętych, błogosławionych oraz osoby uznane za świątobliwe. Pełne ich są muzea, galerie sztuki, ulice, niekiedy nawet prywatne domy, kaplice przydrożne, a nade wszystko świątynie. Ze ścian kościołów spoglądają na nas z powagą liczne święte matrony, rycerze, władcy, kobiety i mężczyźni odziani w habity, powłóczyste szaty lub wręcz odarci z nich, poddawani najwymyślniejszym torturom lub pokutujący w niedostępnej samotni. W większości przypadków opatrzeni są przedmiotami, które na pierwszy rzut oka wydają się jedynie artystyczną częścią kompozycji. Wiele z tych przedstawień dla współczesnego człowieka stanowi zbiór niezrozumiałych elementów, czasem wręcz czysto dekoracyjnych - każdy jednak ma precyzyjnie określony przekaz - istotnym jest tylko to by go zrozumieć.

Leksykon niniejszy pomyślany został jako pomoc dla badaczy symboliki chrześcijańskiej, dla artystów, hagiografów oraz znawców duchowości chrześcijańskiej, a także do tych wszystkich, którzy, pragnąc zidentyfikować bezimiennych świętych spoglądających z obrazów, pociągnięci ich przykładem chcą osiągnąć bliskość Boga, czyli świętość.

Felieton Michała Rusinka (po wyd. 2)

https://xiegarnia.pl/wideo/jak-czytac-wizerunki-swietych-felieton-michala-rusinka/

Recenzja 1 wyd.

KATARZYNA KRZAK-WEISS (UAM, Poznań)
JÓZEF MARECKI, LUCYNA ROTTER, JAK CZYTAĆ WIZERUNKI ŚWIĘTYCH. LEKSYKON ATRYBUTÓW I SYMBOLI HAGIOGRAFICZNYCH, TAiWPN UNIVERSITAS, KRAKÓW 2009, 850 SS.; IL.

"Terminus", R. XII (2010) z. 2 (23)

"[...] Najpierw, za sprawą bardzo rozbudowanego wstępu zatytułowanego Święci spoglądają z obrazów... Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych, autorzy recenzowanej pracy przybliżają czytelnikowi zagadnienie początków kultu świętych oraz objaśniają poszczególne etapy procesu wynoszenia na ołtarze, obowiązujące dawniej i we współczesnym Kościele. Najwięcej uwagi poświęcają zagadnieniu atrybutów, w przypadku których nie tylko zarysowują pokrótce ich historię, ale także dokonują klasyfikacji i to zarówno pod względem formalnym, jak i tematycznym. W pierwszej z tych kategorii wyróżniają zatem atrybuty uniwersalne (takie jak nimb, aureola; s. 15), ogólne (palma, wieniec, księga; s. 16) i indywidualne (związane ściśle z konkretną postacią; s. 16–17), natomiast w drugiej tworzą takich podgrup aż dwadzieścia, [...]"